Το να είναι ευτυχισμένοι οι γονείς μαζί τους και μάλιστα και οι δύο γονείς.

Πότε είναι και οι δύο γονείς ευτυχισμένοι για το παιδί τους;

Όταν μέσα από το παιδί σέβονται αγαπούν και χαίρονται για τον άλλο σύντροφο, τον άντρα ή τη γυναίκα που μαζί του έχουν γίνει οι γονείς.

Μιλάμε πολύ για την αγάπη αλλά πού φαίνεται πιο όμορφα η αγάπη;

Όταν χαίρομαι για τον άλλον και μάλιστα ακριβώς έτσι όπως αυτός είναι και όταν χαιρόμαστε για το παιδί έτσι ακριβώς όπως είναι. Συμβαίνει οι γονείς, κυρίως οι μητέρες να έχουν πολύ βαθιά την αίσθηση της εξουσίας γιατί συμβιώνουν με το παιδί για πολύ καιρό. Ξαφνικά βιώνουν την εξουσία που έχουν ως αποστολή, όχι πλέον ως δική τους εξουσία, αλλά ως μία εξουσία στην υπηρεσία του παιδιού για κάποιο διάστημα. Ανάμεσα στα προβλήματα που προκαλούν δυσκολίες στα παιδιά είναι και η εντύπωση που έχουν ότι μπορούν ή τους επιτρέπεται να αναλάβουν κάτι για τους γονείς ή τους προγόνους τους. Αυτό οδηγεί τα παιδιά και τους γονείς σε τέλμα.

Για να το κατανοήσουμε αυτό θα πρέπει να γνωρίζουμε κάτι για τη διάκριση ανάμεσα σε διαφορετικές συνειδήσεις. Πολλά παιδιά όμως τολμούν να αναλάβουν κάτι στη θέση των γονιών τους για να τους βοηθήσουν, έτσι παραβιάζουν αυτήν την ιεραρχία. Τότε λέει εσωτερικά το παιδί στη μητέρα ή τον πατέρα υπό την επίδραση της συνείδησής του φράσεις όπως: “θα το αναλάβω εγώ αυτό για σένα”, “θα εξιλεωθώ εγώ στη θέση σου”, “θα αρρωστήσω για σένα” ή ακόμα και “θα πεθάνω για σένα”.

Όλα αυτά γίνονται από αγάπη αλλά από μία τυφλή αγάπη. Αυτή η τυφλή αγάπη οδηγεί σε συμπεριφορές όπως: εξαρτήσεις, τάσεις αυτοκτονίας ή και επιθετική συμπεριφορά. Αλλά αυτοί οι τρόποι συμπεριφοράς και η έκθεση του εαυτού σε κίνδυνο έχουν να κάνουν με την απόπειρα να αναλάβουν κάτι στη θέση των γονιών τους.

Με αυτόν τον τρόπο παραβιάζεται και τραυματίζεται η τάξη. Κάθε παιδί όμως που προσπαθεί να αναλάβει κάτι για τους γονείς του ή για κάποιον άλλον ο οποίος υπήρχε ήδη πριν από αυτό, αποτυγχάνει. Καμία προσπάθεια να αναλάβει κάτι για τους γονείς δεν πετυχαίνει, είναι πάντοτε καταδικασμένη σε αποτυχία και μάλιστα για όλους τους συμμετέχοντες. Αυτό πρέπει να το γνωρίζουμε και οφείλουμε να ελευθερώσουμε τα παιδιά από αυτήν την ανάμιξη.

Επομένως αυτοί είναι δύο βασικοί νόμοι που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας και να τους κατανοήσουμε βαθιά εάν θέλουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας.